Jagoda kamczacka – inaczej suchodrzew jadalny – to dwie odmiany botaniczne: suchodrzew siny (łac. Lonicera caerulea var. edulis) i suchodrzew kamczacki (łac. Lonicera caerulea var. kamtschatica). Odmiany pochodzące od suchodrzewu sinego dorastają do 1,5-2 m wysokości, mają pokrój wzniesiony, a owoce są kwaśno-słodkie i opadają po dojrzeniu. Odmiany pochodzące od suchodrzewu kamczackiego są niższe (1,2–1,5 m wysokości), są bardziej rozłożyste, a ich owoce są słodsze i bardziej utrzymują się na krzewie.

Jagoda kamczacka to roślina długowieczna, łatwa w uprawie. Wegetację rozpoczyna bardzo wcześnie, a już na początku marca pojawiają się pąki kwiatowe. Owoce jagody kamczackiej można zbierać najwcześniej ze wszystkich uprawianych roślin owocowych (nawet przed pierwszymi truskawkami).
Kremowożółte kwiaty jagody kamczackiej rozwijają się w kwietniu. Są miododajne i lekko pachną. Jagoda kamczacka jest roślina obcopylną, do dobrego zapylenia i owocowania potrzebuje obecności innej odmiany. Dlatego poleca się sadzenie obok siebie dwóch odmian kwitnących w tym samym czasie.

Owoce jagody kamczackiej to fioletowogranatowe, wydłużone, pokryte woskowym nalotem jagody, które mają różny kształt w zależności od odmiany. Są soczyste, smaczne, kwaśno-słodkie, z lekko wyczuwalna goryczką. Jagoda kamczacka zaczyna owocować już w drugim roku po posadzeniu. Owoce dojrzewają nierównomierenie, dlatego należy je zbierać często, w miarę dojrzewania.

Źródło: muratordom.pl